Toplumda belki de birçok insanın yapmaya cesaret edemeyeceği bir mesleği icra ediyor onlar. Her gün onlarca ölüyü yıkayıp, temizleyip, kefenledikten sonra ebediyete uğurluyorlar.
Hayatlarının büyük bir bölümü neredeyse gasilhane denilen o ölü yıkama kabininin içinde geçiyor. “Bazen yakınlarımız bile elimizi sıkmak istemiyorlar” diye konuşan bazı gassallar bu işin her babayiğit tarafından yapılacağı görüşünde birleşiyorlar.
Kamuoyunda gassal olarak bilinen ölü yıkayıcılarının sosyal hayatlarında en çok çekindikleri soru ise; “Mesleğiniz ne?” “Ölü yıkadığımızı duyunca irkilip bizden kaçıyorlar” diyen gassallar, "Mesleğimizi söylediğimizde kimi zıplıyor, kimi bağırıyor, kimi hayret ediyor. Kimi de donuyor. Otobüste gassal olduğumuzu söylediğimizde irkilip yanımızdan kalkanlar da oluyor” diyor. Hatırlandığında ürperti verir insana ölüm... 'Ağzından yel alsın' sözü işte tam o sırada söylenir. Ölüm, tıpkı doğum gibi en büyük hakikattir insanoğlu için. Gassallar ise bu hakikatin son yolculuğunda eşlik ediyorlar insana.
Kabirden önceki son durak olan gasilhanelerde görev yapan gassallar şehrin gürültüsünden uzakta sıra dışı bir mesleği icra ediyorlar. Gaziantep Asri Mezarlık Gasilhanesi’nde hayat sabah 08.00'de başlıyor. Dolaplara bakılıyor. Kefenler, havlular, süngerler, gül suyu. Hepsi tek tek kontrol ediliyor. Saatler 09.00'u gösterdiğinde gasilhanenin önü hareketlenmeye başlıyor. Ardı ardına cenaze araçları. Biri giriyor, biri çıkıyor. Gasilhanenin önü ana baba günü gibi. Her geçen saat yoğunluk daha da artıyor. Gözler buğulu, bedenler hüzünlü burada. Her mevtanın ayrı bir hikayesi var. Kimi kanserden, kimi yanarak, kimi intihar ederek son nefesini vermiş. Yıkanıp, kefenlenip gönderiliyor. Gassallar kabine girmeden önce çizmelerini giyiyor. Sonra iş önlükleri. Maske takmak şart.
Maaşları dışında cenaze yakınlarından tek kuruş para almıyorlar. Öğleye kadar yoğunluk devam ediyor. Öğle arasında biraz boşalıyor gasilhane. Bunu fırsat bilip odalarına çıkıyor gassallar. Kadın gassallar ve erkek gassalların ayrı ayrı dinlenme odası var. Bir de imam odası. Müthiş bir dayanışma var personel arasında. Öğle arasının ardından devam ediyor yıkama işlemleri. Günde ortalama 20 ölü yıkanıyor gasilhanede. Mesai bitimi ise saat 16.30. Bu saatten sonra iki nöbetçi kalıyor. Onlar da belirli bir saatten sonra ayrılıyor gasilhaneden. Gasilhanenin morgu ise 24 saat hizmet veriyor. Bunun için gece gündüz özel güvenlikçiler gasilhaneyi bekliyor.
Bazı gassallar ailesinde herkesin yaptığı işe sıcak baktıklarını anlatıyorlar. Bu işi severek yaptığını dile getiriyor; ancak çevresindekilerin verdiği tepkiler ise dikkat çekiyorlar. Örneğin otobüste gassal olduğunu duyunca irkilip ayağa kalkan bile oluyormuş. Hatta kendisinden, "Sen öbür dünyaya insan gönderiyorsun" diye uzaklaşanlar bile varmış. "Şuana kadar 40 bin kişiyi yıkamışızdır" diyor bir gassal ve bu işin hayata bakış açısını çok değiştirdiğini ifade ediyor.
