Antep halkı aylarca süren can siperane bir mücadeleden sonra 9 Şubat 1921 günü çaresizce şehri Fransız’lara teslim eder. Yokluk o kadar sarmıştır ki Antep’i, kaleye teslim olduklarına dair asacakları beyaz bir bayrak, kumaş vesaire dahi bulamamışlardır. Bula bula bir beyaz kefen parçası bulup onu kaleye asmışlar ve teslim olduklarını ilan etmişlerdir. Aslında o kefen parçası, o koca yürekli kahraman Antep halkının kefenleridir. Vatan diyen, namus diyen, hürriyet diyen bir halk için tutsaklıktan daha büyük bir ölüm var mıdır?Antep savunması kendi alanında başlı başına bir literatür,bilinenlerin dışında bilinmeyenleriyle de koca bir destan.İşte o Antep’le bugünki Gaziantep’i kıyaslıyorum ben, belki haddim olmayarak, belki de atadan, dededen bu kente ait biri olarak en doğal hakkım olduğunu varsayarak.Babalarımızın, dedelerimizin, nenelerimizin hayat hikayelerini, kıssadan hikayelerini dinleriz hep,dinlemeyenimiz yoktur.Sevgili büyüğüm Gaziantep aşığı Akten Köylüoğlu’nun bahsettiği Hayad’lı evlerin o mutlu çocuklarından, ‘modern’,’gelişmiş’ Gaziantep’in apartmanlarında oturan mutsuz çocuklarına dönen tarihimizi sorguluyorum.O dönem yokluk varmış ama bir o kadar da bereket varmış. Şimdi olan da bolluk var fakat ne parada ne sofrada ne de kesede bereketi hissetmek mümkün. Eskiden sağ elin verdiğini sol el görmezken şimdi bu şehirde yapılan hayır, hasenat bile bir gösteriş, bir siyaset malzemesi. Eskiden nenelerimiz aynı eve gelin gelir, örfünü, töresini bilirmiş, bey de kadınını el üstünde tutar, kadınına bırak şiddeti kötü bile söylemezmiş. Şimdi bu şehirde milyarlık düğün organizasyonlarının mutsuz gölgesi ve samimiyetsizlikleriyle birleşiyor hayatlar. Memnun etmekse ne mümkün!Eskiden biri birinin ayıbını örter, ayıp nedir,hak nedir gözetirmiş bu şehirde, şimdi bu şehirde kuyu kazmak, ayak kaydırmak, çamur atmak en büyük zanaat haline geldi.Resmi rakamlarla 6317 olan ama daha fazla olduğunu bildiğimiz şehitlerimizin, Karayılan’ımızın, Şahinbey’imizin, Şehitkamil’imizin bize miras bıraktığı bu kenti uyuşturucuya ve fuhuşa teslim ettik.Gitgide benliğini ve öz kimliğini yitiren bu şehirde artık milli hassasiyetlerimizde yok olmaya başladı, gayrimillileşiyoruz.Velhasıl, 1921’den bugüne yani Antep’ten Gaziantep’e çok şey değişti.