Bölgeye öğretmenlik hizmetini büyük bir heyecanla yerine getirmek için, bölgedeki çocukları yetiştirmek için babasıyla görev yerine giden Neşe öretmen ve daha nicelerini PKK tarafından acımadan katlediyor.Amaç; çocuklar eğitimsiz kalsınlar..
Elektirik trafoları, santraller, barajlar havaya uçuruluyor. Amaç; halk hizmet alamasın,karanlıklarda kalsın.
Belediyeler kendilerini seçen halka karşı, hizmet yerine hezimet, bölücülük yarışındalar. Güneydoğudaki çoğu il ve ilçe de bomba konulması endişesinden çöp kutusu dahi yok. Almaları gereken hizmetlerin çoğu kendilerine sağlanmıyor. Amaç ; halk insanca yaşama hakkını kullanamasın.Hizmet alamasın.
Bölgeye doktor,hemşire,ebe gibi sağlık personeli güvenlik yüzünden görev yapmaya gidemiyor.Gidenler de ya öldürülüyor yada korkutulup kaçırılıyorlar.Halen doktor yüzü görmeyen köyler var.Amaç; bölge halkı hastalıktan telef olsun, hizmet alamasın.
Hayvancılık, tarım gibi bölgenin geçim kaynağı çiftçilik yapılamıyor. Ürünlerine ya PKK tarafından el konuluyor yada bölgedeki güvenlik zaafı yüzünden hırsızların hedefi oluyor.Amaç; bölge halkı ekonomik olarak güçlenmesin, fakirleşsin.
Dünyanın en eski medeniyetlerine ve doğal güzelliklerine sahip olan bölgenin turizm cenneti olup kalkınacağına, zenginleşeceğine ne yazıktır ki sadece terörle anılması bölgenin ilerlemesine yıllardır engel oluyor. Amaç; yöre halkı kalkınamasın.
Nakliye ve taşımacılık yapanların daha çok bölge halkından oluştuğu halde zaman zaman tırlar yakılıyor,kamyonlar yağmalanıyor.Amaç ; oradaki insanlar kuru ekmeğe muhtaç duruma gelip PKK’ya bağımlı olmaz zorunda bırakılsın.
Bölgenin geri kalmışlığına işsizliğine çözüm olacak derman olacak sanayi ve ekonomik yatırımlar PKK’nın bölgede yarattığı korku ve huzursuzluk yüzünden yatırımcıları bölgeye çekemiyor.Amaç; bölge kalkınmasın.İşsizlikle kıvranan insanlar PKK’nın ağına kolayca düşüversin.
Geri kalmışlığın ve yoksulluğun içinde yaşamak zorunda bırakılan halkın elinden gençleri parayla yad a zoraki kandırılarak dağa çıkartılıyor.Dağa kaçırılan kızlara tecavüz ediliyor, terörist yapılıyor, canlı bomba yapılıyor ve sonunda da telef ediliyor. Amaç; küçük bir azınlık makam ve güç sahibi olurken ve kendi çocukları onların sırtından refah içinde yaşarken, yöre halkının çocukları kendileri için kurban edilsin.
Sözde temsilcileri milletvekillerinin çocukları özel okullarda bale eğitimleri alırken,her türlü lüks içinde yaşarken zavallı halkın çocuklarını sokaklara dökmeye,devlete karşı kışkırtıp ateşin önüne atmaktan çekinmiyor.Amaç; planladıkları yolda hiçbir engel kalmasın.Çocuğu ölen halk ta devlete düşman olsun.
Tüm bu hainlikleri kasıtlı yapıp halkı sindirirken, bölgenin geri kalmışlığının mümessili olarak devlet propagandaları yapılıp hem militan toplama hem de devlete karşı olma planları yapılıyor. Amaç; yoksulluktan, ölümlerden bıkan halk, kendilerine sorumlu olarak sunulan devlete karşı düşman olsun.Dış güçlerin iştahını kabartan bu verimli ve maden zengini bölgeler ise dış güçlerin eline, kontrolüne ve yönetimine geçsin.Bölgede yaşayan halk ise bu haince planın piyonları olarak, köle gibi sersefil yaşamaya mahkum olsun.
Evet PKK Kürt halkını gerçekten de çok sevip kolluyormuş…
GÜNÜN SÖZÜ
Ölmeye karar verenler bile, bazen yaşamın kendisi tarafından kandırılır.
RASHİDİ
TEBESSÜM
Bir TV kanalında bir PKK itirafçısı geçmişini anlatmaktadır. Muhabir: “Anlat bakalım, yasadışı-bölücü-terör örgütü ile nasıl tanıştın?”-İtirafçı başlar anlatmaya: Bir gece PKK’lılar bizim köye gelmişler. Birden kapı vurulmuş taak taak takk.. Açmışız biz de. Bakmışım ki anarşitler. Bana demiştir ki; bize yemek vereceksin, ekmek, su vereceksin, yardım edeceksen yataklık edeceksen yani ha! Yook demişim, olmaz demişim, siz hayınsınız, anarşitsiniz, bölücüsünüz, size ekmek su yok.. O zamaan anayı vururuk demişlerdir. Yine benden yardım yok… Anayı vurmuşlardır.
Sonra gene gelmişlerdir anarşitler, demişlerdir bize yardım edeceksin, ekmek, su… Demişim yok… Babayı da vurmuşlardır.
Ertesi gün gene gelmişlerdir… Bize yardım, yoksa karıyı vururuk, yok demişim, karı da gitmiştir. Sonra çocuklar… Herkes ölmüştür.
Ben evde bir başıma düşünürem bir gece… Yine kapı çalmıştır… Takkk takkk takkk!. Açmışım kapıyı, onlar! Demişlerdir ki bize yardım edeceksin, ekmek su vereceksen… Ben demişim, size yardım yok, siz hayınsınız… Bana demişler ki; yoksa seni vururuk…! Biraz düşünmüşüm, bana mantıklı gelmiştir, kabul etmişim… İşte böyledir…