Elleri bir ağaca arkadan bağlanan hamile bir kadının başına dikilmiş olan iki Ermeni yazı tura atıyordu. Bu kanlı kumarı yaklaşık 100 yıl önce Anadolu toprağında Kars’ta Ağrı’da Van’da Erzurum’da da ataları oynamıştı.
Onlardan duymuşlardı.
Karnı burnunda çaresiz bir Azeri kadının doğumu oldukça yakın görünüyordu. Çaresiz kadın bir hazan yaprağı gibi titriyordu. Elbiseleri yırtık, ayakları çıplaktı… Ermenilerin uzun boylu olanı elindeki AK-47 model Rus yapımı otomatik tüfeğinin namlusuna monte edilen seyyar kasaturayı çıkartırken, diğeri elindeki demir parayı havaya attı:
-Akçik, manç?.. (Kız mı, oğlan mı?)
-Akçik… (Kız)
Bu cevap üzerine ‘oğlan’ diyerek bahse giren Ermeni, elindeki kasatura ile hamile kadının karnını bir hamlede yarıp çocuğu çıkarttı. Kan bürülü gözleri bebeğin kasıklarına kilitlendi.
-Tun şahetsar, ınger… (Sen kazandın, yoldaş)
-Yes şahetsapayts ays bubrikı inç bes bidigişdana… (Ben kazandım ama bu bebek nasıl beslenecek?)
-Mayrigı bedge gişdatsine. (Annesi besleyecek elbette)
Bunun üzerine daha kısa boylu olan Ermeni, bir hamlede kasaturaya geçirdiği bebeği annesinin göğsüne yapıştırdı:
-Mayrig yerahayin zizdur. (Çocuğa meme ver)
Aynı dakikalarda Hocalı’nın başka bir semtinde tek kale futbol maçı hazırlığı vardı. İki kesik Azeri kadın başını kale direği yapmışlar, top arayışına girmişlerdi. Başı tıraşlı bir çocuk bulup getirdiklerinde ise Ermeni çeteci sevinçle bağırdı:
-Asixn ma/, çimi yev bızdıge, aveg gındırnadabidi. Gıdıresek… (Bu hem saçsız hem de küçük, iyi yuvarlanır. Kopartın…)
Aynı anda çocuğun gövdesi bir tarafa, başı da orta yere düşmüştü…Ermeniler zafer naraları atarak, kanlı postalları ile kesik çocuk başına vurarak kanlı bir kaleye gol atmaya çalışıyordu.
26 Şubat gecesi Rus motorize alayının tanklarından açılan top ve roket saldırıları ile Hocalı Havaalanı kullanılamaz hâle getirilerek kentin dış dünya ile ilişkisi de tamamen kesildi. Savunmasız kalan kente giren Rus
destekli Ermeni askerleri, çocuk, yaşlı, kadın, bebek demeden birçok insanımızı vahşîce katlettiler.
Peki neydi bu düşmanlık?
Ermenilerin bu katliamda özellikle başrolü üstlenip, akla zarar işkence yöntemleriyle insanları katletmekten ayrı bir zevk duymalarındaki ana etken Türk düşmanlığıdır.
Ermenistan’daki okul duvarlarında asılan haritalarda Türkiye’nin 12 ili yer almaktayken, Ermenistan’ın bayrağında Türkiye hudutları içindeki Ağrı Dağı’nın resmi varken, Ermenistan Millî Marşı’nda “Topraklarımız işgal altında, bu toprakları azat etmek için ölün, öldürün” denmekteyken, başkaca bir neden aramaya zaten gerek yok sanırım.
Olmayan sözde bir katliamı varmış gibi yıllardır dillendiren ve her plartformda önümüze koyan,zaman zaman şantaj malzemesi dahi yapan Avrupa, tüm dünyanın gözleri önünde yaşanmış ve belgeleriyle sabitlenmiş olan “Hocalı Katliamı”nı unutmaya ve unutturmaya çalışıyor.
Sırf “Biz Ermenileri katlettik,özür dilemeliyiz” diyen hastalıklı bir zihniyete mükafat olarak nasıl Nobel verilmişse,yüzyıllardır süren bu öfke ve kinin bir gün en umulmadık bir anda karşımıza çıkacağı da unutulmamalıdır..
PKK’nın yıllardır büyük bir öfkeyle bu topraklarda yaptıkları katliamlardan söz ederken,pusuda fırsat bekleyen Ermenilerin de unutulmaması gerekmez mi sizce de?
GÜNÜN SÖZÜ
Sonunda” eyvah” diyeceğin diyeceğin şeylere başında “eyvallah” deme.Pişman ol fakat pişman ölme.
N.F.Kısakürek
TEBESSÜM
İki sarhoş mezarlığın duvarına yaslanmış içiyorlarmış. Birden karşıdan bir cenaze görünmüş.
Sarhoşlardan biri merak edip, gidip sormuş:
-“Nesi vardı? Neden öldü?”
-“Bu adam hep içerdi, hep sarhoş gezerdi, ayyaşın biriydi!” cevabı üzerine, arkadaşının yanına gidip,
-“O da bizim gibi çok içiyormuş” der. Korkan iki arkadaş içmeye ara verirler.
Biraz sonra başka bir cenaze görünür köşeden, yine aynı sarhoş merak edip koşar cenazenin yanına ve sorar:
-“Neden öldü?”
-“Takdir-i ilahi, hiç içki içmez- sigara bilmez bir adamdı!” der beriki..
Sarhoş, koşa koşa arkadaşının yanına gelir:
-“İçelim anasını satayım! İçenle içmeyenin arasında 5 dakika fark var!”