Sosyal medya “sıkıldım,öldüm,daraldım,bunaldım…”serzenişleri ile yıkılıyor ne yazık ki.Üstelik maddi derdi olmayıp,ailesi yanında,sağlığı yerinde,kocaman evlerde yaşayan şımarıklar yapıyorlar.Kimileri cafelere,mekanlara olan özlemlerini paylaşıyor,kimileri de güzellik merkezlerine gidememekten yakınıyor.Virüs oysa ki bize insan olduğumuzu hatırlatmak için bir uyarı aslında ama,anlayana artık!
Zor günlerin iyi yanlarından birisi de o güne kadar sahip olunup ta değeri bilinilmemiş varlıkların farkındalığını,değerini keşfetmektir.
BAZEN O KADAR BAŞKA ŞEYLERE YOĞUNLAŞIR, KAFAMIZDAN SÜREKLİ OLARAK O DÜŞÜNCELERİ GEÇİRİRİZ Kİ, ELİMİZDE VAR OLAN ZENGİNLİKLERİN FARKINDA BİLE OLMAYIZ..
SAĞLIK GİBİ, EVLAT GİBİ, ANA - BABA - KARDEŞ GİBİ...
Kadının biri, cömert olduğu söylenen yaşlı bir bilgeye gidip:
- Bu şehirde benden fakir insan yok!. demiş. Bana biraz yardım eder misiniz?
Bilge adam, kadının kucağındaki bebeğin bir ipeği andıran yanaklarını okşayıp öptükten sonra:
- Demek fakirsin!. demiş. Hem de çok fakir. Ama karşılıksız yardım yapmak, âdetim değil!. Eğer yardım istiyorsan, çocuğunun parmağını satman gerekir..
Kadın, önce deli olduğunu sanmış bilgenin. Daha sonra da, kötü bir şaka yaptığını... Ama adam ciddî görünüyormuş.
Kadına bir kese altın uzatıp:
- Ayak parmağına da razıyım!. demiş. Zaten cerrah olduğumdan, ona acı çektirmem
Kadın, bütün kanını donduran bu teklif üzerine kaçmayı düşünürken, adam:
- Sadece tırnağını söksem de olur! diye devam etmiş. Biliyorsun zamanla yenisi çıkar.
Kadın, bu ruh hastasına daha fazla dayanamamış. Ve kapıyı çarpıp uzaklaşırken, adam onun arkasından:
- Nasıl bir fakir olduğunu anlayamadım!. diye bağırmış. Kucağındaki hazinenin tırnak kadar bir parçasını, bir kese altına değişmiyorsun!
GÜNÜN SÖZÜ
Şikayet ettiğiniz yaşam, belki de başkasının hayalidir.
Tolstoy
TEBESSÜM
Mahkemede bir cinayet davası görülüyordu. Adamın katil olduğu hemen hemen kesindi. Bunu fark eden davalı avukatının aklına bir şeytanlık geldi; “Bayanlar baylar… Hepinize bir sürprizim var!” diyerek saatine baktı… “Tam bir dakika sonra, müvekkilim tarafından öldürüldüğü iddia edilen kişi bu mahkeme salonundan içeri girecek…” Bunun üzerine hakim, seyirciler, bütün kafalar mahkeme salonunun kapısına döndü… 1 dakika geçti… Hiçbir şey olmadı… Bunun ardından avukat: “Bakın…” dedi, “… ortaya bu iddiayı attım ve hepiniz heyecan içinde kapıya bakıp 1 dakika boyunca beklediniz. Bu gösteriyor ki, gerçekten ortada bir ölü olduğuna ve dolayısıyla müvekkilimin katil olduğuna sizler tamamiyle inanmış değilsiniz…” Bu sözün ardından hakim kararını açıkladı ve adamı suçlu buldu… Avukat şok içinde: “Ama nasıl olur? Az önceki gösteriden hepiniz etkilendiniz… Hepinizin kapıya baktığını gördüm!..” Hakim: “Evet doğru… Hepimiz baktık…” dedi, “… ama müvekkiliniz bakmadı!..”