1991 yılı. Ocak ayındayım. Yer Sivas. Acemi birliğindeyim ve 45. gün.
Soğukların eksi 37 dereceye kadar düştüğünü, suyun aktığı yerde donduğunu görüyoruz.
Dudağı, burnu, kulağı çatlayan çatlayana. Öyle bir soğuk var.
Nöbetler 15 dakikaya düşmüş. Ben bölükten 10 gün sonra ayrılıp alayın matbaasında çalışmaya başladım. O nedenle, pek o soğukları yaşadım diyemem.
Ne zaman laf askerlikten ve soğuktan açılsa aklıma o acemi birliği gelir.
Bir de Kayserili Altan.
Altan biraz gel git akıllıydı. Nasıl askere yollandığını ya da nasıl askere alındığını şu an hala anlamış değilim. Belki de usta birliğine geçtiğinde yollamışlardır. Bilmiyorum.
Neyse.
Bir gün akşam saat 22.00 civarı. Ben matbaadan geliyorum. Koğuş binasının altında da çay ocağı var. Baktım ki bir kalabalık, anlam veremedim. O diyor ki sıra bende, öteki diyor ki sıra bende.
Anlamaya çalışıyorum, ne sırası olduğunu.
Aradan beş dakika geçmeden ne sırası olduğunu anladım.
Altan geliyor nöbetten.
Canım Altan.
Bunda öyle bir sümük var ki, lastikli. Burnundan aşağıya bir salar, taaa palaskanın olduğu yere kadar iner.
Sonra onu bir çeker biiiinnnng tekrar burnunda.
Üç aylık acemi birliği hayatımız boyunca ne yere düşürdüğünü gördüm, ne de yaladığını.
Ve 46 yıllık hayatımda öyle bir yeteneğe sahip başka birini görmedim.
Yaaaa insan bir kere düşürür ya da yalar. Yok.
Bizim Altan’ın sümüğü donuyormuş burnunun ucunda. Meğer o sıra Altan’ın sümüğüne tık diye vurup kırma sırasıymış.
İnsan ne güleceğini biliyor ne de ağlayacağını, ama biz gülüyorduk. Altan’da gülüyordu.
Gıcık kaptığına kırdırmıyordu burnundaki sümüğü.
Adam seçiyordu.
Güzel günlerdi.
Altan’ı o haliyle ailesi askere yollamıştı. Öyle bir vatan sevgisi.
‘Nasıl olsa askeriyede elbet Altan’ın da yapabileceği bir şeyler olur’ düşüncesiyle yollamışlardı.
Yani hiçbir şey yapamazsa, koridoru süpürür, dışarıda izmarit toplar, bir şey yapar demişler.
Sonuçta o işler için de birileri gerek...
Ne zaman birileri ‘askerden kaçmak için’ bedelli yapmaya kalksa aklıma Altan’ın sümüğü gelir.
Yedirmek isterim o alçaklara, sümük kadar olamadıkları için.
Ben, şu an vatani görevini yapmakta olan tüm askerlerimize yürek dolusu selam ve sevgilerimi yolluyorum.
Kalbimiz ve dualarımız onlarla…
