DİLİN KEMİĞİ
VİCDANI OLAN SIVACI..BOYACI…TESİSATÇI….ARANIYOR!
Asrın en büyük felaketini yaşadık. Sevdiklerimizi, canlarımızı kaybettik. Binbir emeklerle aldığımız evlerimiz gözlerimizin önünde yerle bir oldu.Maddi manevi kayıpların telafisi çok zor.Birlik ve beraberliğe çok daha fazla ihtiyacımız olduğu bu zamanda evleri hasar görenler tadilat yapmanın telaşına düştüler.Bizlerin evleri de dahil,sıva boya çatlağı olmayan da yok.
Bazıların felaketi bir diğer kesimin kazancı olabiliyor.Deprem öncesi 3-5 bine yaptıracağınız boya badanaya bugün artık güç yetmiyor.
Musluğunuz bozuldu değil mi? Günlerce ustaya ulaşma çabanız ve lütfen akabinde eve teşriflerinden sonra yapılan işlemin büyük yada küçük olması önemli değil.Eve geliş ücretleri,ayak bastı parası 500 TL olmuş.500-700 TL ile evden yollarsanız ne mutlu size. Elektrik ustaları daha bir ulaşılmaz.Eve gelmeleri,iş yapmaları altın değerinde.Ne cenazeleri bitiyor,ne de düğünleri.Oyalama taktiklerinde yok yok.Yeter ki siz sabırlı olun,metanetli durun.Yoksa kafayı yedirtirler de haberiniz olmaz. Marangozluk bir işiniz varsa durumlar daha vahim. Önce pazarlığa oturuyorlar sizle;küçük iş mi, büyük iş mi diye. İş ve ücret işlerine gelmiyorsa önce basitten bir çivi çakıp sizi kendilerine gebe ediyorlar.İstedikleri fiyatı vermeyince de işinizi yarım bırakıp aramalarınıza engelleme koyuyorlar.
Herkes çocuğunu üniversite eğitimine yönlendiriyor.Başarılı olsun olmasın ısrarla bir okul bitirme çabasında insanlar.Oysa ki talepsizlik yüzünden kapanma noktasına gelen meslek liseleri eski cazibesine kavuşmayı bekliyor.Hatta esnafta çıraklıktan alıp yetiştirecek eleman bulamamanın sıkıntısından şikayet ediyor.
Çevremiz üniversite mezunu ama işsiz gezen gençlerle dolu. Matematik öğretmenliğinden tutunda,işletme sosyoloji gibi pek çok alan mezunu boşta geziyor ve çalışma alanı yok ne yazık ki!
Mesleki eğitim ve meslek liseleri günümüz şartlarında artık daha bir önem kazanmaya başladı. Genel anlamda meslekî eğitim bireyi işe hazırlama ve işi bir amaç olarak kullanarak bireyin yeteneklerini çok yönlü geliştirme süreci olarak tanımlanabilir. Meslekî ve teknik eğitim sisteminin temel işlevi ise bireyin istek ve yetenekleri doğrultusunda ekonominin ve endüstrinin ihtiyaç duyduğu yeterlikleri kazanmış, gelişmelere uyum sağlayabilecek teknik eleman yetiştirmektir.
Ülkelerin uyguladıkları meslekî eğitim programları iş alanlarındaki gelişmelere cevap verecek şekilde sürekli değiştirmektedir. Bu bakış açısı ile programlar değerlendirildiğinde eğitimi veren meslekî eğitim kurumlarında, geleneksel programların yanı sıra çağın gerektirdiği sektörel programlara geçiş sağlanmalı; bu geçiş süreci, yüksek öğretim ve orta öğretim kademelerinde eğitim-istihdam uyumu içinde değerlendirilerek gerçekleştirilmelidir.
Çıraklık eğitimi hiçte küçümsenecek bir durum değildir.Kısa yoldan hayata atılıp iş güç sahibi olmanın en kestirme yoludur.Zanaat öğrenme de koluna altın bilezik takmadaki en önemli adımdır.Özendirmek ve ilgi çekmek için ilk öğretim başta olmak üzere pek çok plartform da reklamı yapılıp büyük açıkların yaşandığı iş kollarında ara eleman sıkıntısına çare bulunabilinir.Gün gelir sizin burnunuzla ittiklerinize mutlaka alıcılar da çıkacaktır.Her sektörde sıkça görmeye alıştığımız Suriyeliler gibi.
GÜNÜN SÖZÜ
İyi öğretiler ustadan çırağa aktarılan öğretilerdir.
TEBESSÜM
Dükkanları yan yana olan iki usta tavla oynarken dertleşirler.
Biri der ki:”yahu benim çırak çok saftirik”,
Diğeri de derki:”asıl benimki daha saftririk”, “ bak şimdi “ der çırağını çağırır.
Çırak koşarak gelir.’buyur usta ‘. Oğlum al şu bin lirayı git bana Ferarri al gel der çırak fırlar. Diğer usta bu bir şey mi bak sen şimdi der oda çırağını çağırır olum git bak bakayım ben evde miyim der çırak tamam usta der oda fırlar.
Çarşıda karşılaşan iki çırak soluk soluğadır.Birinci çırak der ki: -yahu benim usta pek salak bana bir lira verdi git bana Ferrari al dedi bugün pazar nerden alayım ben.
İkinci çırak da derki –“asıl benim usta salak bana git bak ben evde miyim diyor. E salak adam telefonun var cebinde arayıp sorsana beni niye yoruyorsun..
